Οι ομοαξονικοί σύνδεσμοι αναφέρονται επίσης συνήθως ως σύνδεσμοι RF, αν και οι περισσότεροι σύνδεσμοι χρησιμοποιούνται στην περιοχή μικροκυμάτων.

1. Standard (Standard)
2. Miniature (small)
3. Sub-Miniature (subminiature)
4. Μικρο-μικρογραφία (Micro-Miniature)

Οι παραπάνω τέσσερις τύποι αντιπροσωπεύουν την εξέλιξη της σχεδιαστικής ιδέας του ομοαξονικού συνδετήρα από το 1930 έως το 1980. Στις πρώτες μέρες, το ομοαξονικό καλώδιο που χρησιμοποιήθηκε ήταν πολύ μεγαλύτερο από το σημερινό, οπότε οι «τυπικοί» σύνδεσμοι ανήκαν στα μεγαλύτερα και παλαιότερα σχέδια, ενώ Οι σύνδεσμοι "subminiature" και "micro-miniature" ανήκαν στα μεγαλύτερα και παλαιότερα σχέδια. "Οι σύνδεσμοι είναι μικρότεροι σε μέγεθος και πιο προηγμένοι στη σχεδίαση.

Ο σύνδεσμος " UHF " σχεδιάστηκε και εφευρέθηκε από τον E. Clark Quackenbush της Amphenol (ένας σημαντικός κατασκευαστής συνδετήρων) το 1930 και χρησιμοποιήθηκε σε συστήματα ραδιοφωνικής μετάδοσης. Ο τύπος κλειδώματος καλωδίου ονομάζεται σύνδεσμος PL-239.
"Επειδή η σύνθετη αντίσταση δεν είναι σταθερή, η συχνότητά της περιορίζεται στα 300 MHz και συνήθως ταξινομείται ως σύνδεσμος χαμηλού κόστους." Οι σύνδεσμοι UHF χρησιμοποιούνται κυρίως σε εξοπλισμό επικοινωνίας χαμηλής συχνότητας όπως το ραδιόφωνο CB και τα δημόσια συστήματα επικοινωνίας.

Ο σύνδεσμος "N" έχει σχεδιαστεί από τον Paul Neill των εργαστηρίων καμπάνας και είναι ο πρώτος πραγματικός σύνδεσμος εύρους συχνοτήτων μικροκυμάτων. Ο σύνδεσμος "N" έχει σπείρωμα για ζεύξη διασύνδεσης και έχει τυπική αντίσταση 50 Omega. Διατίθεται επίσης ένας σύνδεσμος αντίστασης 75 Omega, ο οποίος είναι ίδιος με τον σύνδεσμο 50 Omega. Ο σύνδεσμος τύπου "N" με σύνθετη αντίσταση 50 Omega έχει σχεδιαστεί για λειτουργία στα 11GHz, ενώ ο σύνδεσμος τύπου "N" με πιο ακριβή σχεδιασμό μπορεί να λειτουργήσει στα 18GHz, αλλά δεν χρησιμοποιείται συνήθως. Οι αιτήσεις για τη σύνδεση "N" περιλαμβάνουν τοπικά δίκτυα (LAN), δοκιμαστικό εξοπλισμό, ραδιοτηλεοπτικό, δορυφορικό και στρατιωτικό εξοπλισμό επικοινωνιών.

"Ο πιο κοινός ομοαξονικός σύνδεσμος είναι ο σύνδεσμος" BNC ", που αναπτύχθηκε το 1940. Bayonet" σημαίνει Bayonet-Neill-Concelman. Η Bayonet είναι μια μηχανική περιγραφή της σύνδεσης διασύνδεσης. Ο Neill και ο Concelman είναι οι εφευρέτες του συνδετήρα τύπου "C" και του συνδετήρα τύπου "N".

"Ο σύνδεσμος " BNC "είναι μια έκδοση μειωμένου μεγέθους του συνδέσμου τύπου" C ", ενώ ο σύνδεσμος τύπου" C "είναι μια φλάντζα δομή του συνδετήρα τύπου" Ν ". Ο σύνδεσμος" BNC "έχει σχεδιαστεί με δύο τύπους σύνθετης αντίστασης , 50 Ωμέγα και 75 Ωμέγα, τα οποία μπορούν να είναι συμβατά μεταξύ τους χωρίς να καταστρέφουν τη δομή.

Ο σύνδεσμος "TNC" αναπτύχθηκε το 1950.
TNC "σημαίνει" Threaded-Neill-Concelman ". Ο σύνδεσμος " TNC "είναι ένας σύνδεσμος 50 Omega" BNC "που έχει αλλάξει σε
σχεδιασμό ζεύξης διασύνδεσης με σπείρωμα, συχνότητα λειτουργίας έως 11GHz, σύνδεσμος" TNC " μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δονούμενα περιβάλλοντα.
Συχνά χρησιμοποιείται σε στρατιωτικές και αεροπορικές εφαρμογές.

Ο σύνδεσμος " SMA " (Sub-Miniature-A) σχεδιάστηκε αρχικά για να ταιριάζει με το ημι-άκαμπτο καλώδιο .141 (RG-402).
Μερικοί από τους πιο εξελιγμένους συνδέσμους "SMA" μπορούν να λειτουργήσουν σε συχνότητες έως 26,5GHz. Όσον αφορά τους συνδετήρες "SMA" με καλώδια, ο σύνδεσμος "SMA" έχει σχεδιαστεί για σύνθετη αντίσταση 50 Omega και συνδυάζεται με μια σπειροειδή διεπαφή. Η μέγιστη συχνότητα των συνδετήρων SMA καθορίζεται από τον τύπο των καλωδίων που πρόκειται να εγκατασταθούν. Τα κατάλληλα εξαρτήματα του συστήματος μικροκυμάτων περιλαμβάνουν ενισχυτές, εξασθενητές, φίλτρα, αναμικτήρες, ταλαντωτές, διακόπτες και άλλα.

Ο σύνδεσμος " SMB " (Sub-Miniature-B) είναι ένας σύνδεσμος sub-miniature που αναπτύχθηκε για γρήγορη σύνδεση και αποσύνδεση. Η δομή έχει ένα θραύσμα μεταξύ του αμαξώματος και του περιβλήματος και έναν επικαλυπτόμενο μονωτή, ο οποίος καθιστά εύκολο να δαγκώσει τον σύνδεσμο και έχει καλή απόδοση εργασίας υπό μέτριους κραδασμούς. "Υπάρχουν δύο τύποι συνδετήρων σύνθετης αντίστασης SMB 75 ohm, ένας από τους οποίους δεν μπορεί να συνδεθεί στη σχεδίαση MIL-C-39012 / SMB (50 ohm) (BT43, BT43, BT43). (SMZ), που χρησιμοποιείται γενικά για εσωτερική μετάδοση σήματος, συμπεριλαμβανομένων RF και ψηφιακών σημάτων.

"Ο σύνδεσμος SMC (Sub-Miniature-C) είναι παρόμοιος στο σχεδιασμό με το SMB, με την ίδια κεντρική και επικαλυπτόμενη μονωτική δομή, αλλά το SMC χρησιμοποιεί σπείρωμα ζεύξης αντί για ελατήριο Επικοινωνία.

Ο σύνδεσμος " MCX " (MicroCoaX) αναπτύχθηκε στην Ευρώπη το 1980. Όπως και ο σύνδεσμος "SMC", ο σύνδεσμος "MCX" είναι σχεδιασμένος και μηχανικά δομημένος. Και οι δύο είναι παρόμοιοι με τον σύνδεσμο SMB, με το ίδιο κέντρο και επικαλυπτόμενη μονωτική δομή και την ίδια διασύνδεση ζεύξης μέσω ελατηρίου. Από την άλλη πλευρά, παρά τον αντίθετο σχεδιασμό της ζεύξης ελατηρίου, ο σύνδεσμος SMB λειτουργεί εξίσου αξιόπιστα με τον σύνδεσμο SMB, αλλά είναι περίπου 30% μικρότερος και ελαφρύτερος από τον σύνδεσμο SMB. Οι σύνδεσμοι "MCX" μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε συχνότητες έως 6GHz και χρησιμοποιούνται στις ίδιες εφαρμογές με τους συμβατικούς συνδετήρες "SMB", αλλά είναι κατάλληλοι για μικρότερες και ελαφρύτερες εφαρμογές. (GPS), κινητό τηλέφωνο, κινητό τηλέφωνο και μετάδοση δεδομένων.